گفتگو

آنچه در پی می‌آید نوشته من نیست. نظر و نوشته یکی از خوانندگان، آقای رضاعلی، است و بنا به خواست خودشان اینجا می‌گذارمش. می‌دانم که دست اندرکاران و متخصصین و صاحب نظران بسیاری اینجا را می‌خوانند. بازخوردها و گفتگوهایی که گاه به گاهی رو در رو یا تلفنی داشته‌ایم، شاهد حضور خوانندگان بسیاری است که عموماً خاموشند اما می‌دانم اینجا را می‌خوانند. شاید آنچه آقای رضاعلی نوشته‌اند، راهی باشد برای باز شدن گفتگو. اگر نظری، موافق یا مخالف، دارید خوشحال خواهم شد که به قول ما خراسانی‌ها از خاموشی به دربیایید.

سلام
یک سوال مهم :
چـــــــــــــــــــــــــــــــــــرا یک اثر نقاشی در حراجیها به قیمت های نجــــــــــــــــــومی( حتی چندین میلیون دلار ) معامله می شود و این تیپ دست بافته ها حتی در خارج که قیمت ها با داخل قابل مقایسه نیست هم با قیمت های حدود چند ده هزار دلار معامله مـــــــــــــــــی شود؟(حداکثر بیست هزار دلار)
در صورتیکه از همه لحاظ ( متریال ، وقت ، هنر و....) دست بافت ها قدیمی ارزش بالاتری دارد.
سوالات دیگری به ذهن این بنده می آید :
چـــــــــــرا صدا و سیما اینقدر تبلیغات فرش ماشینی میکند و در عوض در رابطه با فرش دستبافت....؟
چــــــــــــرا دولتها سیاست راهبردی یا نقشه راه برای توسعه این هنر و صنعت ندارند و اگر هم داشته باشند در سطح حرفـــــــــــــــــــ است؟
چــــــــــــرا مدیران مجموعه های حاشیه ای فرش با بودجه سالیانه چند میلیاردی یکسری افراد فارغ التحصیل دانشگاههای بی سودا هستند که به جرات می توان بگویم حتی نمی تواند دو تا قالیچه شناسائی کنند؟ و وقتی سرکار می آیند می گویند مدیر از جنس فرش. فقط کارشان ثبت کردن و خبرنگاری از روی سایت گمرک ایران است. حالا آمار می دهند این بی سوادها یک تحلیل کوچک هم کنارش نمی گذارند. حتی نمی دانند چه نوع فرشی سال گذشته به آمریکا صادر شده؟ آقا بهتر نیست اسم آن سازمان را بگذاریم : اداره ثبت و آمار
چــــــــــــــرا تجار ما کم کاری میکنند؟
چـــــــــــــرا تجار دارائی های که از طریق همین فرش بدست آوردند در جاهای سرمایه گذاری می کنند که ریسک کمتری متوجه سرمایه شان شود؟ خوب سود بانک هم خيـــــــــــــلی خوب است!؟
چـــــــــــــــــــــــــرا در مملکت اسلامی بانک ها باید این نرخ سود بالا را بدهند؟ والا که این سود جزء ربا نامی دیگر ندارد. و شکم ها از مال حرام پر شده و رفته اند به جنگ با خدا
در گذشته ( همین چند دهه گذشته) پدرم تعریف می کرد : صبح در بازار عباس آباد تهران وقتی درب مغازه ها را می خواستند باز کنند با ذکر قرآن و بسم ا... باز می کردند و تازه در مغازه شروع به تلاوت قرآن می کردند و بعد کسب
اسمی نمی کنم بعضی از تجار خدا بیامرز وقتی می دیدند آن دلال امروزه کار نکرده پولی تو جیبش می کردند و می گفتند از قبل از ما طلب داری. کجا رفت آن همه ایثار و مهربانی؟
این چه وضع تولیــــــــــــــــــــــــــــــــد است؟

چــــــــــــــــــــــرا این دولت یازدهم از زمانی که روی کار آمد دائما از دیپلماسی و روابط بین الملل صحبت کرد برجام انجام شود چه ها می شود الان بیش از دوسال است در راکتور ها بتن ریختند کدخدای آنها کاری نکرده برایشان ( نتیجه توکل داشتن بغیر خدا همین می شود) و تازه کدخدای جدیدشان یک گاو شاخو از آب در آمده و به هر کس می رسد یک شاخ نثارش می کند. و این وسط فرش از همه بدبخت تر نه از همه نجیب تر. در آمریکا کمپانی های بزرگ هیچ استقبالی از فرش ایرانی نمی کنند و اینقدر کدخدای دولت یازدهم اذیت شان میکند که می گویند عطایش را به لقایش بخشیدیم
در آمریکا خروج فرش ایرانی ممنوع است.
اداره گمرک آمریکا به بهانه های مختلف در ورود فرش ایرانی با مبداء ایران مشکل می تراشد.
ترانسفر پول بسیار مشکل و با ریسک بالا است. بانک های آمریکائی گشایش اعتبار نمی کنند
حتی یکی از کمپانی های بزرگ فرش دنیا در آمریکا می گوید : من هیچ وقت با یک فرش ایرانی مسافرت نمی کنم منظورش بردن فرش در ایالت دیگر برای عرضه در منزل مشتری
پس آقای دولت یازدهم و دوازدهم خروجی این برجام چی شد؟
داِئما" می گوید از روکود گذشتیم. جیب تو و امثال تو با حقوق های نجومی از روکود گذر کرده. (به راستی در رابطه با جیب تان درست می فرمایید)
یک حدیث از ائمه به ذهنم رسید با این مضمون که هر کسی که شایستگی مسندی نداشته باشد و آنرا بگیرد ملعون است و خدا لعنتش کند.
به راستی جواب این شهید بی سر عاشق که از معشوق و ولی نعمتش رنگ گرفته شهید حججی و امثال این بزرگوار را چگونه می خواهید بدهیند
از سرکار خانم مودی تقاضا دارم نظرات این پست را خصوصا دو نظر آخر روی صفحه وبلاگ قرار دهد.