آویختن فرش

سال نودوسه قصد کردم که این مطلب را ترجمه کنم، یک بند از مطلب را هم ترجمه کردم و بعد نشد که ادامه بدهم، تنبلی و وقت کم و خستگی و بهانه‌های دیگری از این دست مانع شد. حالا که در حال برگرداندن آرشیو سال 1393 هستم، دوباره، به این مطلب برخوردم و قصد کردم که این بار آن را کامل کنم و سعی می‌کنم این "ادامه دارد" زیاد طولانی نباشد و به زودی مطلب کامل بشود.

***

اصل مطلب از اینجاست.

نمی‌توان فرش‌ها را با میخ بر روی دیوار کوبید یا با استفاده از انواع شیوه‌های غلط، به سادگی، بر روی دیوار آویزان کرد، چرا که فرش‌ها از هزاران هزار گره، در کنار هم، تشکیل شده‌اند و نصب نامناسب و غلط هر کدامشان می‌تواند باعث آسیب رساندن جدی به فرش شود. در مورد گلیم‌ها و بافته‌های بی‌گره نیز وضع به همین منوال خواهد بود چرا که اگر چه در این دسته از بافته‌ها از گره خبری نیست اما تار و پود بافته با نصبی نامناسب و غلط آسیب خواهد دید و در نهایت دستبافته شما پاره خواهد شد. در این یادداشت نویسنده راه‌های کاربردی و ساده‌ای را برای آویختن انواع منسوجات و دستبافته‌ها پیشنهاد می‌دهد که به راحتی قابل اجرا هستند.

نویسنده: Marla Mallett

راه‌های خوب و رضایت‌بخش بسیاری برای آویختن بافته‌های قدیمی، فرش‌ها و انواع فرشینه و راه‌های بی‌شماری برای نصب منسوجات آسیب‌پذیر و فرش‌پاره‌های بسیار قدیمی و آنتیک وجود دارد. در خانه من گاهی اوقات قطعات مورد علاقه با میخ‌های ظریف یا پونزها به صورت موقت نصب شده‌اند و پس از مدتی این موقعیت موقت به دائم تبدیل می‌شود. گاهی خود منسوجات بهترین راه‌حل را به شما می‌دهند. من معمول‌ترین شیوه‌ها را در این یادداشت توصیف خواهم کرد.

هیچ کدام از منسوجات را نبایست با استفاده از حلقه بیاویزید چرا که در این حالت وزن دستبافته به صورتی نابرابر پخش می‌شود. به پرده و آویز قدیمی حمام فکر کنید؛ ببینید چگونه چین خورده، چروک شده، شکم داده و پاره شده است. گیره‌های فنری که در بعضی از فرش فروشی‌ها استفاده می‌شوند تنها برای مدتی کوتاه و موقت مفید هستند و به کار می‌آیند. هرگز نباید از تخته‌های باریک میخ‌دار، حتی به صورت موقت، استفاده کنید چرا که لبه‌های بسیار تیز هر کدام از میخ‌ها می‌تواند باعث پارگی فرش یا منسوج شما بشود و اینکه در نهایت این میخ‌ها زنگ خواهند زد. قاب‌های سنگین یا تیرک‌هایی که قبه‌های تزئینی دارند، گاهی و به ندرت، مناسب هستند. نتیجه کار هر چه ساده‌تر باشد، برازنده‌تر و آراسته‌تر خواهد بود.

غلاف بندی

در مورد بعضی از بافته‌ها، قالیچه‌ها و منسوجات محکم‌تر، درست کردن غلافی از جنس پارچه‌های ضخیم و محکم پنبه‌ای، کتانی و یا حتی استفاده از آن دسته بافته‌های کتانی که بافتی جناغی و محکم دارند و دوختن یا اتصال محکم‌شان به مقتضای وضعیت فرش می‌تواند راهکاری مناسب باشد. گاهی استفاده از بخشی کوچک از این غلاف در دو سمت فرش کفایت می‌کند. برای این کار نخ‌های ضخیم پنبه‌ای بسیار مناسب هستند. برای محکم شدن و محکم ماندن این دوخت می‌بایست دست کم از دو رشته نخ برای هر نوبت دوخت استفاده شود. یک میله فلزی که عرضی اندکی کمتر از عرض غلافی باشد که دوخته شده است را می‌توان وارد این غلاف کرد. این میله را می‌توان با استفاده از دو چنگ با زاویه‌ای اندک و یا دو پیچ بر روی دیوار محکم کرد. این میله را می‌توان از بالا با استفاده از نخ‌های دست پیچ آویخت. هیچ کدام از این اسبابی که برای آویختن استفاده می‌شوند نبایست بر سطح رویی فرش یا دستبافته قابل مشاهده باشند.

با استفاده از این روش، اگر منسوج تخت باشد، این غلاف می‌بایست در پشت بافته حالت برآمدگی داشته باشد. با اینکه لبه بالایی دستباف یا منسوج ممکن است ناهموار باشد، کاملاً راست بودن غلاف کاملاً ضروری و مهم است. اگر منطبق بر شکل نامنظم دستبافته دوخته شود، قطعه مذکور به شکلی نایکنواخت آویخته خواهد شد.

تام رادرفورد با استفاده از این روش، سبکی هوشمندانه را برای آویختن قالیچه‌های کوچک و سبک وزن تبتی و چینی‌اش ابداع کرده است. تام از نوارهای استیل مضرس سبک وزنی استفاده می‌کند که برای نصب قفسه‌های کتاب ساخته شده‌اند. این میله‌ها تقریباً صاف و محکم هستند و سوراخ‌هایی دارند که می‌توان آن را به سادگی بر روی چنگک‌های کوتاه و کجی لغزاند که بر روی دیوار نصب می‌شوند. غلاف‌های این نوارها را می‌توان به سادگی به شکلی صحیح دوخت با این حال صاف و مستقیم بودن غلاف‌ها اهمیت بسیار زیادی دارد و نبایست تابع محیط مرئی دستبافته باشند. در این عکس، میله مذکور تا حدی که شما بتوانید به راحتی آن را ببینید بیرون کشیده شده است. لطفاً به خاطر داشته باشید که این روش برای دستبافته‌های سنگین و جسیم مناسب نیست.

velcro (در حال حاضر هیچ معادلی برای این کلمه در ذهن ندارم. بعدا اصلاحش میکنم!)

در یکی از جمله روش‌هایی که اخیراً در بسیاری از موزه‌ها محبوب شده است و فراوان استفاده می‌شود، یک نوار Velcro با دست به نوار بالایی پشت فرش یا منسوج مورد نظر دوخته می‌شود. بخش نرم و کرکدار Velcro بر روی دستبافته‌ها قرار می‌گرد و بخش اتصالی و سفت و سخت نوار بر روی یک تخته چوبی با چسب متصل می‌شود یا با بست محکم می‌شود. پس از آن این تخته چوبی را در هر کجا که لازم باشد، بر روی دیوار نصب می‌کنند. با این کار دستبافته مذکور به سادگی و بدون هیچ پیچ و تابی بر روی دیوار قرار می‌گیرد. بعضی اشخاص ترجیح می‌دهد ابتدا Velcro را با چرخ بر روی یک نوار کرباسی یا یک پارچه ضخیم بدوزند، سپس آن قطعه را با دست بر روی فرش یا دستبافته بدوزند. اگر این دستبافته نرم و انعطاف‌پذیر باشد، این کار استحکام بیشتری بدان می‌دهد و اندکی از آن محافظت می‌کند. من معمولاً یک گلیم چاکدار  را با کوک زدن و دوختن فاصله‌های متناوبی که در این بافته‌ها وجود دارد به وسط Velcro و کناره‌هایش محکم می‌کنم.

          همانگونه که در مورد قبل اشاره شد، اینجا نیز اتصال Velcro به خط راست بر روی دستبافته اهمیّت بسیار زیادی دارد و نبایست تابع محیط مرئی دستبافته باشید. گلیم‌ها، فرش‌های یا منسوجات بزرگ و سنگین نیازمند Velcro با عرضی پنج سانتی‌متری هستند. اگر یک نوار عرض کافی را به شما نمی‌دهد، از دو نوار استفاده کنید.

          اغلب از من می‌پرسند آیا راه دیگری به جز دوختن چیزی به یک دستبافته، برای آویختنش وجود ندارد و از این موضوع نگران هستند که چنین دوخت و دوزهایی که به هر طریق ممکن به دستبافته‌هایشان آسیب بزند. چنین نگرانیهایی واقعاً بی‌مورد است و چنین اتفاقی نمی‌افتد و با توزیع یکدست وزن بافته در راستای عرضش، استفاده از روش غلاف‌بندی یا استفاده از Velcro بهترین روش برای آویختن یک دستبافته است و برای دستبافته‌های پشمی و ابریشمی نتیجه‌ای برابر دارد. به هیچ روش خاصی برای کوک زدن نیاز نیست؛ معمولاً استفاده از یک نخ ضخیم پنبه‌ای یا استفاده از نخ‌هایی که برای تار فرش استفاده می‌شوند، برای رسیدن به نتیجه‌ای مطلوب کفایت می‌کند.

ادامه دارد...